برشی از کتاب آفتاب آخرین
گفته بود: " همه پیامبران, قبل از نبوت چوپانی کرده اند." گفته بودند: " خودتان چه طور؟ " گفته بود: " من هم گوسفندان مردم مکه را توی سرزمین قراریط چوپانی کردم. " حق هم داشت, برای سروکله زدن با آدم هایی مثل ابوجهل و ابولهب, آدم باید هم قبلش با بز و گوسفند سروکله زده باشد.

برشی از کتاب آفتاب نیمه شب
از بستگان امام بود ولی شراب می خورد. رفت قم خانه وکیل امام, راهش نداد. وکیل که رفت سامراء, امام راهش نداد. گریه کرد و دلیلش را خواست. فرمود: " از سادات بود. باید احترام می گذاشتی." برگشت قم, رفتار امام را که برایش تعریف کرد گریه کرد. دلش که شکست, شیشه های شراب را شکاند, توبه کرد.

برشی از کتاب وسعت آفتاب
مامون مرد خواننده ای را آورده بود تا امام را مسخره کند. امام نگاهی به ریش بلندش کرد و گفت: " از خدا بترس ریش دراز"  دیگر تارهای عود نمی لرزید. نهیب امام بود که تار و پودش را می لرزاند. - از خدا بترس. - هم مضراب از دستش افتاد, هم عود, تا زنده بود آن دست برایش زنده نشد.

دهمین کتاب از مجموعۀ 14جلدی «چهارده‌ خورشید، یک آفتاب» که به زندگی امام رضا(ع) می‌پردازد. کمتر کسی از جزییات زندگی پرفرازونشیب ایشان و فضائل معرفتی و اخلاقی‌شان خبر دارد. در این کتاب سعی شده است با زبانی مناسب و روان و در قالب داستانی، بخشی از زندگی پر از خیر و برکت امام هشتم روایت شود.

برشی از کتاب:
پیرمرد سرش را انداخته بود پایین. خجالت می کشید و معذرت خواهی می کرد. امام با لبخند دلداریش می دادند. رفته بود حمام, امام را نشناخته بود. کمک خواسته بود, امام هم پشتش را حسابی لیف کشیده بودند.

در بخشی از کتاب آفتاب در محاق آمده است:
به امام گفتند: «نامه‌ای بنویسید و از هارون بخواهید آزادتان کند، خسته نشدید از این زندان به آن زندان؟» گفت: «خدا به داوود وحی کرد: هر وقت بنده‌ای به جای من به کس دیگری امید بست درهای آسمان به رویش بسته می‌شود، زمین زیر پایش خالی. به غیرِ خدا دل ببندم؟ به هارون؟!»

گزیدۀ متن آفتاب دانش
گفت: «أنت بقر؟» جواب داد: «أنا باقر.» گفت: «مادرت آشپز بود؟» پاسخ داد: «آشپزی شغل مادرم بود.» نصرانی گفت: «مادرت سیاه‌پوست بود و بدزبان.» امام فقط گفت: «اگر این چیز‌هایی که درمورد مادرم گفتی راست است، خدا بیامرزدش. اگر هم دروغ است، خدا تو را بیامرزد.»

مجموعه «چهارده خورشید و یک آفتاب» زیر نظر مجموعه فرهنگی قلمستانِ اصفهان چاپ و منتشر شده است. هر جلدِ این مجموعه، از یکصد داستانک تشکیل شده است که داستان هایی از زمانِ ولادت، امامت و شهادت آن بزرگواران را بیان می کند. هر کدام از این مجلدات به نامی، نام گذاری شده که هرکدام صفتی بر «آفتابِ» وجود آن معصوم است. به عنوان مثال کتاب«آخرین آفتاب» برای پیامبر اکرم(ص) یا «آفتاب بر نی» برای امام حسین(ع) و «آفتاب غریب» برای امام حسن(ع) و... این مجموعه بیش تر به کسانی توصیه می شود که از امام شان، بیش از این که امام چندم است، بخواهند بدانند.

گزیدۀ متن کتاب آفتاب بر نی
حسین را فاطمه شیر نداد. نه فاطمه، نه هیچ زن دیگری. وقتی که به دنیا آمد، فاطمه شیر نداشت که به او بدهد. هیچ زنی هم پیدا نشد که دایه‌اش بشود. محمد انگشتش را در دهان حسین می‌گذاشت. او می‌مکید و این مکیدن برای دو-سه روزش کافی بود. گوش و خون حسین می‌رویید از گوشت و خون محمد.

سردار تنهای مدینه کتاب «آفتاب غریب» به‌قلم مریم کریمی؛ برش‌های کوتاهی‌ست از زندگی و زمانه امام حسن علیه‌السلام، که نگاهی نو به زندگی آن حضرت دارد. نویسنده در این کتاب سعی کرده با تکیه‌ بر احادیث و روایات و زبانی ساده و روان در قالب یکصد برش کوتاه، زندگی امام حسن علیه‌السلام را روایت کند. «آفتاب غریب» چهارمین جلد از مجموعه چهارده جلدی «چهارده خورشید، یک آفتاب» است که در ۱۰۰ صفحه منتشر شده است.

گزیده کتاب:

«آفتاب غریب» پسر پیامبر پِهِنش را می‌بردند برای تبرک. می‌گفتند بوی مشک و عنبر می‌دهد. شتر را که می‌کشتند کار تمام بود و تکلیف جنگ هم مشخص. علی نیزه را داد دست محمد بن حنفیه، دلاور عرب بود. رفت تا نزدیک شتر؛ ولی نتوانست بکشدش. برگشت پیش پدر. علی نیزه را گرفت. داد دست حسن. صدای لشکر که بلند شد فهمیدند شتر عایشه کشته شده. صورت محمد قرمز شده بود. از پدرخجالت می‌کشید. علی آمد جلو، سرمحمد را گرفت بالا: «محمدم شرمنده نباش. تو پسر منی؛ ولی حسن پسر پیامبراست.» از دیگر کتاب‌های این مجموعه می‌توان به «تا همیشه آفتاب»؛ برش‌هایی کوتاه از زندگی و زمانه امام زمان(ع) به‌قلم فرشته سعیدی؛ «آفتاب بر نی»؛ روایت داستانی از زندگانی امام‌حسین(ع) به‌قلم زینب عطایی، «آفتاب در محراب»؛ روایت داستانی از زندگانی امام‌علی(ع) و «آفتاب دانش»؛ روایت داستانی از زندگانی امام محمد باقر(ع) به‌قلم بهزاد دانشگر؛ «مادر آفتاب»؛ روایتی داستانی از زندگی حضرت فاطمه‌زهرا(س) به‌قلم مهرالسادات معرک‌نژاد و «به شرط آفتاب»؛ روایتی از زندگی و زمانه امام ‌رضا(ع) به‌قلم لیلا شمس اشاره نمود که در قالب مجموعه «چهارده خورشید، یک آفتاب» از سوی انتشارات شهید کاظمی چاپ و منتشر شده است.

کتاب آفتاب در محراب نوشته بهزاد دانشگر است. این کتاب یکی از کتاب‌های جذاب نشر شهید کاظمی است که به زندگی امام علی (ع) می‌پردازد. این کتاب از یکصد داستان کوتاه است که با زبانی ساده روایتی اجمالی و جذاب تشکیل شده است، داستان‌هایی از زمان ولادت، امامت و شهادت و سیره و سبک زندگانی امام اول شیعیان که در نوع خود کم‌نظیر است.  این کتاب برای تمام علاقه‌مندانب ه تاریخ اسلام جذاب است، زیرا با داستان‌هایی کوتاه به شناخت امام اول شیعیان می‌روند. 

گزیده کتاب:

«پیامبر من را در روزگار کودکی در دامان خود پرورش داد. کودکی بودم که به سینه‌اش می‌چسباند و در بسترش می‌خوابانید. در آغوشش جای داشتم و بوی خوش بدنش را استشمام می‌کردم. غذا را می‌جوید و در دهانم می‌گذاشت... من پیوسته دنبال او بودم مثل بچه شتری که همیشه دنبال مادرش است هر روز از خویش نشانه‌ای آشکار می‌کرد و من را به پیروی از آن امر می‌فرمود.» قحطی مکه بهانه‌ای شده بود تا علی کودکی‌اش را در خانهٔ پسرعمویش محمد بگذراند و رشد کند.«پیغمبر اکرم هر سال مدتی در کوه حرا به سر می‌برد. من او را در این مدت می‌دیدم و جز من کسی او را نمی‌دید. در آن روزها جز پیغمبر و خدیجه کسی به اسلام نگرویده بود و من سومین نفر بودم. نور رسالت را می‌دیدم و بوی نبوت را استشمام می‌کردم. من بر فطرت اسلام متولد شدم و در ایمان و هجرت بر همه پیشی گرفتم.»

علی همیشه اولین بوده. می‌گویند: «او اولین کسی است که می‌رود کنار حوض کوثر.»جبرئیل دوباره به زمین آمد، با آبی از آسمان برای آموختن وضو و نماز به پیامبر.

و پیامبر نماز را به اولین ایمان‌آورندگانش آموخت؛ همسرش، خدیجه و پسرعمویش، علی. بعد ایستادند به نماز.

هفت سال فرشته‌ها بر پیامبر و علی درود می‌فرستادند. هفت سال فقط آن‌ها بودند که بر یگانگی خدا و رسالت پیامبر شهادت می‌دادند.

گزیدۀ متن کتاب مادر آفتاب
از اهالی مدینه بود. در زد، وارد شد. سلامش کرد. از دلیل آمدنش پرسید. گفت: «آمده‌ام از شما خیر و برکت بگیرم.» فاطمه(س) گفت: «هرکس سه روز بر پدرم یا بر من سلام کند، خدا بهشت را بر او واجب می‌کند.» پرسید: «تا وقتی زنده هستید؟» فاطمه(سلام الله علیها) جواب داد: «هم در حیات، هم در ممات.»

 برشی از کتاب تا همیشه آفتاب
جوانی به آن سن و سال، همه سؤال‌های علامه را جواب داد. پرسیده و نپرسیده، همه مشکلاتش را حل کرد. دل علامه لرزید: "نکند... "تازیانه از دستش افتاد: "می‌شود امام زمان را دید؟ " جوان خم شد. تازیانه را برداشت و در دست علامه گذاشت. خندید: "چه‌طور نمی‌شود وقتی دست او توی دست توست؟ "